Χρειάστηκε να περάσουν 70 χρόνια προκειμένου να φτάσουμε σε συμβάντα που έχουν πολλές ομοιότητες, τηρουμένων των αναλογιών, με εκείνη την προμελετημένη σφαγή του 1944. Ομοιότητες αφορούν κυρίως την μεθοδολογία, αλλά και τα καταστροφικά αποτελέσματα, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει –και πάλι– μία αριστεροκομμουνιστική κλίκα συνεπικουρούμενη, αυτή τη φορά, από τμήμα τής πάλαι ποτέ ενιαίας δεξιάς.
Μία πολύ σύντομη αναδρομή και συσχέτιση καταστάσεων, είναι δυνατόν να δείξει την πραγματική διάσταση μιας πραγματικότητας, που επανεμφανίζεται το ίδιο ζοφερή όπως και τότε.
Η ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έμεινε πιστή στους συμμάχους, από την πρώτη στιγμή μέχρι και την τελική ήττα από αυτούς (Άγγλους) και την συνθηκολόγηση, το ίδιο και οι σημερινοί επίγονοι (που το επαναλαμβάνουν αδιάλειπτα). Επέρριπτε, βέβαια, τότε τις ευθύνες στους «γερμανοτσολιάδες», τους «ταγματασφαλίτες» κ.ά., ενώ τώρα οι «κακοί» είναι ο Σόϊμπλε, η Μέρκελ κλπ.
